Ook ik behoor tot de groep dertigers die te maken kreeg met het Dertigersdilemma.

Ik vond mijn werk onvoldoende uitdagend en zocht naar nieuw werk. Vond nieuw werk en liep binnen korte tijd weer tegen de vragen aan als: wat wil ik echt? Waar krijg ik energie van? Hoe kan ik mijn talenten gebruiken. Ik coachte graag mensen, dat wist ik wel. Maar hoe maak je daar je broodwinning van? Durfde en kon ik een carrièreswitch aan?!

Nu ik het dilemma achter de rug heb, de switch heb gemaakt en loopbaancoach ben geworden,
kijk ik terug op mijn dertigersdilemma van destijds en wat ik zo moeilijk vond. Ik heb nu een goedlopende coachpraktijk voor 20/30ers en samen met andere coaches in een aantal steden in Nederland coaching bied ik loopbaancoaching aan. Grappig om te merken dat waar ik toen tegenop zag, nu helemaal niet meer speelt.

Het Dertigersdilemma: wel of niet je hart volgen?

Ik vond mezelf namelijk geen coach. Ik deed maar wat, zo vond ik. Ik luisterde wel en stelde wel vragen aan mensen, maar ik was niet opgeleid tot coach, ik volgde geen methodiek. En ik vond dat dat het minste is wat nodig was. Een goede basis en kennis.

Pas toen ik een coachopleiding had afgerond, durfde ik echt te zeggen dat ik loopbaancoach was.
Toen liep ik echter tegen het volgende vraagstuk aan. Hoe kon ik zonder enige coachervaring iemand coachen? De ene helft van Nederland coachte de andere helft al en daar kwam ik dan als net afgestudeerde coach nog bij. Wie zou mij nou uitkiezen en ook nog na een carrièreswitch? En nog belangrijker, hoe zouden ze dan bij me terechtkomen?

Zo was er telkens een nieuw dilemma dat ervoor zorgde om niet mijn hart te volgen; zelfstandig worden – ook al zo’n droom – of in loondienst? Een vast contract met alle bijkomende zekerheden opzeggen, een nieuwe baan als loopbaancoach in loondienst of een combinatie van beide; parttime ondernemerschap én de veiligheid van een vaste baan? Telkens vond ik een nieuwe reden om niet te hoeven doen wat ik diep in mijn hart wilde: zelfstandig ondernemer worden en mijn eigen coachpraktijk starten. Ik vond het
allemaal doodeng.

Hoe een zetje leidde tot een sprong in het diepe

Tot dat ene zetje. Mijn toenmalige baas, Jos de Blok van Buurtzorg Nederland, en ik kwamen tot de conclusie dat ik als organisatieadviseur en Buurtzorg als organisatie onvoldoende bij elkaar pasten.

We besloten uit elkaar te gaan. Toen moest ik kiezen: kiezen voor meer van hetzelfde of een sprong in het diepe wagen. Ik besloot het laatste: ik maakte de sprong naar het zelfstandig ondernemerschap. Nog altijd één van de beste keuzes in mijn loopbaan! Een functie, wat zeg ik: een levensstijl, die me nog altijd op het lijf is geschreven.
Nooit zal ik mijn eerste klant vergeten; ik danste door de kamer na diens ‘ja, ik wil een coachtraject bij je starten’. Ik ben zeer dankbaar voor dat zetje, ook al had ik destijds geen idee dat het me zo’n duw in de goede richting zou geven. Ik vond het nog steeds doodeng.

Heb je een dertigersdilemma? Een aanrader!

Inmiddels is het acht jaar later en heb ik vele dertigers succesvol gecoacht om een stap dichter bij hun droombaan te komen. Een dertigersdilemma kan je echt wakker houden, maar met een beetje moed en een snufje geluk brengt het je naar de juiste plek. Ik kan het iedereen aanraden!